《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
看了好多年日本综艺节目，听过无数艺人一半自嘲一半搞笑讲述未成名时辛酸故事，但北野武浅草小子歌词描述的意境，始终难以被超越。笑中带泪的好电影，有瑕疵，但极其合我胃口。
三星半。原因是，我以为会拍出怎样的北野武，结果看到励志师徒情，本来是准备好的五星呢，但是很感人，实话。只是据我了解的小老头，可是比这个精彩万倍，光是和媳妇那点儿事儿就可以拍得无尿点了。期待多年之后，有人拍出真正的北野武。
好演员拯救了平庸剧本，北野武假面有种月光光心慌慌的惊悚感。
饭馆和师父一起逗笑满屋食客。最后长镜头穿越当年，泪目了。台下一个观众听相声，上厕所还得停下来等他，北野武和郭德纲谁抄谁？八岁的大儿子，姜文也用过。师父说得好啊：“不要被人笑，是要逗人笑。”
好日一故事好标准一电影。近年拍昭和好像都用同一套视觉，虚但好看。片尾曲是桑田佳祐好喜歡嗚嗚（门胁麦無理）。
女主空有一把好嗓子却无用武之地，甚至不得不牺牲色相来招徕顾客。
综合：8.2
極富人情味的敘事，在懷古的鏡頭光線中主要映照的是愛徒與敬師，是表演家庭中的飄搖和扶持
完全是一部靠情怀和滤镜的影片，就像结尾那个精心设计的非现实长镜，情怀全搁在面上，有种自恋的尴尬。影片到底要表达什么，是否就是最后师父在电梯里的那两句话“不要讨好观众”“你是谐星”，那么影片的三或四个时间段的设定也并不作用于这层表达。如果这不是北野武青年时代的故事，励志实在太过一般，甚至不如【火花】，阿武行事也缺乏更具北野个性的桥段；是浅草法兰西座的怀旧群像吗？但次要角色塑造也缺乏个性与张力。影片也没拍明白短剧和漫才、剧场和电视演出的区别。整部影片节奏感不好，温情过多，热血却少，甚至阿武为何大学辍学来到浅草也被一笔带过；导演甚至太过入世，恐怕因为忌惮分级，脱衣舞店拍得竟也畏畏缩缩，千春也被概念了。换一个逻辑想，以深见师父为核心人物，一个跟不上时代却有执着信念的人，是否更有价值。保奈美真的老了。
北野武应该是那种人格魅力超过作品价值的人。浅草走出来的奇怪小子一路上坚持着不破不立的信念，磕磕绊绊实现了自我与这个世界的奇妙调和。
3.5 情感回忆大于一切的片子。《浅草小子》没有全景式展现日本导演北野武的一生，而是聚焦漫才表演期间他与师傅的关系。师徒间的互动很感人：长辈教晚辈逗笑而不取悦，晚辈使长辈的价值在死后更加绵长。最后一个长镜头，跟着蓝鹦鹉，彼得武进入法兰西座，往日情怀历历在目，他终于可以跟老师一起说出那句彰显身份认同的话了：“我可是谐星啊，你这笨蛋！”
“没人求你看，有得看是你的荣幸，给我乖乖闭嘴看下去”
如何成为北野武？
总觉得拍北野武这样的人不能这么常规这么套路，但还是在该哭的点哭了
虽然不是很喜欢北野武，但我还是挺喜欢这部片子的。
满分，无法抹下脸面的师傅与适应时代的徒弟，二者并没有关乎师徒之间传统与革新的惯用矛盾，而是用师徒理解把人物矛盾转化成故事，确实牛逼。
粉红高跟鞋的call back太动人了。大泉洋和柳乐优弥演绎的师徒情非常感人，柳乐优弥演的北野武可以说是入木三分了
这活脱脱就是日本郭德纲的，北野武和郭德纲的成长经历出奇的相似，只是一个后来在电影领域的成就更加辉煌，而老郭在电影领域简直是糟蹋艺术形式的存在。
但众所周知年轻时的北野武并非面瘫，所以这里优弥全程辛苦地颜艺演绎只是为了突出这个个人符号；可想而知这个传记作有不少改编以增强戏剧性。
两位男主将传统东亚男人间那种内敛的、情义尽在不言中的情感演绎得很好。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
