《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
当然天赋这个东西还是要有点的
这种奇迹般地把所有人间能想象到的苦难都套到一个人身上，再奇迹般地让他获得成功的电影到底能给谁共鸣呢？
成年人的世界没有什么是容易的 往往崩溃就在一瞬间。成年人并不是不会哭，而是不能哭 不敢哭 要伪装，尤其没有父母的成年人，都不知道该对着诉说。愿好景常在
最后妹妹抱抱他，说“你很累吧，谢谢你”很破防，确实是盔甲也是软肋。
电影的魅力就在于即使戏剧化掉，也能把观众带入其中，这不就是一般观众想要的电影么~
故事很俗气，可为何看得我泛泪了。影视作品存在的意义之一就是给人希望啊。多一星给拍摄地我大深圳以及这里的每一位打工人。
挺好的，2022挺适合看这种打鸡血的片子，但是现实只有笨小孩没有奇迹。
中间段落太让人绝望了，也稍显刻意，不过整体不错，虽然我们都知道结局，但过程更重要
总感觉……女导演拍gay片拍出来像耽美，男导演拍les片则是黄片
大时代背景，
虽然我们都是大世界的蝼蚁，但也有逐梦的勇气。
好景常在。妹妹生病，没钱交房租，没钱交厂租，手指骨折......在合格率出来的那一刻，一切终于见到光明了。
看完才发现这更像是个创业励志电影
最后的happy end 就当作是那个时代和这个时代所有奋斗者的美梦吧，希望我也能成功
从景浩追火车那一刻起，就有了理想主义的色彩
很假先不说，其他我不敢说，那就这样吧。。。。
片中印象最深的是坐过牢的拳击手出手的瞬间。以及片尾BEYOND超燃的曲子，可惜与电影无关。电影的BGM前半个小时有点莫名其妙。整个片都有点让我觉得尴尬癌犯了。一个浮躁的时代的浮躁的电影人的浮躁“作品”。
想在北上广感受温暖，去晒太阳吧，这样得实际一些
残酷又温暖的一个故事。电影前面是现实，结局是奇迹。
我有點傷心。可能因為看到一半的時候開始關注前排大哥睡著打呼嚕，和他旁邊另一位大哥小心翼翼想要觸碰卻又收回的手。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
